တစ်ခါတုန်းက သိပ္ပံပညာရှင်ကြီး သုံးယောက်ဟာ အိမ်တစ်အိမ်ထဲမှာ အတူတူ စုပေါင်း နေထိုင်ခဲ့ကြတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ဒါပေမယ့် ခက်တာက သူတို့နေတဲ့ အိမ်မှာ ချက်ပြုတ် စားသောက်ဖို့ မီးဖိုတစ်လုံးမှ မရှိဘူး။
ဒါ့ကြောင့် သိပ္ပံ ပညာရှင်ကြီးတွေဟာ ထမင်းစားချိန်ကျရင် ဟိုအိမ်ဒီအိမ်သွားပြီး ထမင်းနည်းနည်း ဟင်းနည်းနည်း လိုက်တောင်းစား ရတယ်ဆိုပဲ။
၁ ရက်လည်းမဟုတ်၊ ၂ ရက်လည်းမဟုတ်၊နေ့တိုင်းနေ့တိုင်း မနက်စာတောင်းလိုက်၊ညစာတောင်း လိုက်နဲ့ ဆိုတော့ ပေးရတဲ့အိမ်တွေကလည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ငြိုငြင်လာကြတယ်။“ခင်ဗျားတို့ကလည်းဗျာ။
တသက်လုံး ဒီလိုချည်းပဲ တောင်းစားနေတော့မှာလား။ ကိုယ့် ဘာသာ ကိုယ်လည်း ချက်စားကြဦးမှပေါ့။” လို့ လူတွေကပြောကြတဲ့အခါသိပ္ပံပညာရှင်တွေက -“ချက်တော့ စားချင်ပါတယ်ဗျာ။
ဒါပေမယ့် မီးဖိုမရှိလို့ပါ။”“မီးဖိုမရှိရင် ဝယ်ပေါ့ဗျာ။ ဒါမှမဟုတ် ခင်ဗျားတို့လည်း သိပ္ပံပညာရှင်တွေပဲ ကိုယ့် ဘာသာကိုယ် မီးဖို လေး တစ်လုံးလောက် ဖြစ်အောင် မလုပ်တတ်ကြဘူးလား။” လို့လူတွေက အကြံပေးကြသတဲ့။
ဒီလိုအပြောခံရတော့ သိပ္ပံပညာရှင် သုံးယောက်ဟာ လေးလေးနက်နက် စဉ်းစားကြပြီ။“ငါတို့ အိမ်မှာ မီးဖိုတစ်လုံးတော့ ရှိဖို့လိုပြီ။” လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ဒါဖြင့် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။
စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်အောင် သူတို့ကိုယ်တိုင် ပုံစံဆွဲပြီး တည်ဆောက် ကြမယ် ပေါ့။ဒီလိုနဲ့အားလုံး သဘောတူလိုက်ကြတယ်။ မီးဖိုကြီး မပြီးခင်မှာ ပညာရှင်တစ်ယောက်က အကြံ တစ်ခုရလာတယ်။
“ကျုပ်တို့ လုပ်တဲ့ မီးဖိုက သိပ်ပြီးကြီးနေတော့ တစ်နေရာက တစ်နေရာကို ရွှေ့လို့ လွယ်အောင် ဘီးတွေ တပ်လိုက်ရင် မကောင်းဘူးလား” တဲ့။အဲဒီ အကြံကြောင့် မီးဖိုအောက်ခြေမှာ ဘီးတွေ တပ်ဖြစ်သွားတယ်။
အဲဒီမှာတင် နောက်တစ်ယောက် ကလဲ “ဘီးတွေချည်းပဲ ရှိနေရင် မီးဖိုကို ရွှေ့ချင်တဲ့အခါ တွန်းနေရမှာပေါ့။ ပင်ပန်းပါတယ်။ မောင်းပြီး ယူသွားလို့ ရအောင် မော်တော်ကားလို စက်တပ်လိုက်ရင် မကောင်းဘူးလား။
”ဒါနဲ့ပဲ မီးဖိုမှာ အင်ဂျင်စက်တွေ တပ်ဆင်လိုက်ကြတယ်။တတိယ သိပ္ပံပညာရှင်ကလည်း အားကျမခံ -“စက်လည်းတပ်ပြီးပြီ။ ဘီးတွေလည်း ရှိပြီ။
မောင်းလို့လည်း ရနေပြီဆိုတော့တစ်ခါတည်း လူတွေပါ လိုက်စီးလို့ ရအောင် လုပ်ကြစို့။” လို့ အကြံပေးတယ်။ဒါနဲ့ပဲ မီးဖိုဟာ လူစီးလို့ရတဲ့ ယာဉ်ကြီးပါ ဖြစ်သွားတယ်။
သိပ္ပံပညာရှင်ကြီးတွေ မီးဖိုတစ်ခု ဆောက်နေတယ်ကြားလို့ လာကြည့်တဲ့ လူတစ်ယောက်က အဲဒီမီးဖိုလည်း မြင်ရော ရင်သပ်ရှုမောဖြစ်သွားပြီး“အို.. အံ့မခန်းလက်ရာပဲ။” လို့ ချီးကျူးတယ်။
အဲဒီလူကစပြီး သတင်းဖြန့်လိုက်လို့ ကြားရတဲ့သူမှန်သမျှမီးဖိုကြီးကို ကျိတ်ကျိတ်တိုး လုယက်တိုးဝှေ့ကြည့်ကြပါရောတဲ့။
ကြည့်တဲ့သူတိုင်းကလည်း မီးဖိုကြီးကို အမျိုးမျိုး ချီးမွမ်းကြတယ်။ ချီးမွမ်းသံတွေကြားလေလေ သိပ္ပံ ပညာရှင်ကြီး တွေကလည်း ပိုပြီး ကျေနပ်အားရလာလေလေ သူတို့လက်စွမ်းကို ပြချင် လာလေလေ ပေါ့။
ဒါနဲ့ သိပ္ပံပညာရှင်တစ်ယောက်က မီးဖိုကြီးမှာ နောက်တွဲတပ်ပြီး ရေချိုးခန်း၊ ဧည့်ခန်းတွေ။ အိမ်သာတွေကိုပါ အလိုအလျောက်စနစ်နဲ့ ဖွဲ့စည်းပြောင်းလဲလို့ ရအောင်တပ်ဆင်လိုက်တယ်။
နောက်တစ်ယောက်ကတော့ လေဖိအားသုံးစနစ်နဲ့မီးဖိုကြီးကို စီးပြီး ကောင်းကင်ပေါ် ပျံလို့ရအောင် လုပ်တယ်။ဒါ့အပြင် မီးဖိုကြီးဟာ မိုးလေဝသ အခြေအနေကိုလည်း တိုင်းတာပေးနိုင်တယ်။
တတိယ သိပ္ပံပညာရှင်ကတော့ မီးဖိုကြီးအတွင်းမှာ ကွန်ပျူတာတစ်လုံး ဆင်လိုက်တယ်။ သိချင်တဲ့ ပြဿနာမှန်သမျှကို အဲဒီကွန်ပျူတာက အဖြေပေးနိုင်တယ်ဆိုပဲ။
မီးဖိုကြီးကို လာကြည့်ကြတဲ့ လူတွေက မွေးနေ့သက္ကရာဇ်ကိုစာရွက်တစ်ရွက်မှာ ရေးပြီး မီးဖိုထဲ ထည့်လိုက်ရင် ကွန်ပျူတာက ဗေဒင်ဟောပေးတယ်တဲ့။လူတွေက မီးဖိုကြီးရဲ့ ကွန်ပျူတာ ဗေဒင်ဟာသိပ်မှန်တာပဲလို့ ချီးမွမ်းကြတယ်။
နောက်ဆုံးတော့ မီးဖိုကြီးကို အစစအရာရာ တပ်ဆင်လို့ ပြီးသွားကြတယ်။ ကမ္ဘာပေါ်မှာ အထူးခြား အဆန်းသစ်ဆုံး အပြည့်စုံဆုံး မီးဖိုကြီးပါ။ချွတ်ယွင်းချက်ကလေး တစ်ခုပဲ ရှိတယ်။
အဲဒီ မီးဖိုမှာ မီးမွှေးလို့ မရဘူး တဲ့။သိပ္ပံပညာရှင်ကြီး သုံးယောက်ဟာ အရင်ကလိုပဲ ထမင်းတွေဟင်းတွေ လိုက်တောင်းစား နေရတာ ပါပဲတဲ့။ ဒီအကြောင်းအရာ ထဲက သိပ္ပံပညာရှင်ကြီးတွေလို
ကျွန်တော်တို့ဘဝတွေဟာ နားရတယ်လို့မရှိဘူး။တကုပ်ကုပ်နဲ့ လုပ်နေရတယ်။တည်ဆောက်ရင်း ဆက်ပြီး တည်ဆောက်ရင်း..။ဘေးနားက မြှောက်ပြောတဲ့အခါ..။
ခြောက်ပြောတဲ့အခါ..။အပိုစာသားတွေ ထပ်ကာ ထပ်ကာ ထည့်ရင်း..။ကျွန်တော်တို့ တည်ဆောက်နေတဲ့ မီးဖိုကြီးဟာ မီးမွှေးလို့ရနေပြီလား..။ဒါမှမဟုတ်ခဲ့ရင်..ဘဝမှာ ကျွန်တော်တို့ဟာဘာတွေကို တည်ဆောက်နေခဲ့ကြပါလိမ့်..?
Credit-မင်းခိုက်စိုးစံ
